Cała treść

Dylematy zrównoważonego rozwoju zbiorowego transportu publicznego na przykładzie Radomia

Zrównoważony rozwój zbiorowego transportu publicznego jest tu rozumiany jako proces trwałego rozwoju transportu, uwzględniający oczekiwania społeczne dotyczące zapewnienia powszechnej dostępności do usług publicznego transportu zbiorowego. Proces zmierzający do wykorzystywania różnych środków transportu, a także promujący przyjazne dla środowiska i wyposażone w nowoczesne rozwiązania techniczne środki transportu. By mógł on być stanem faktycznym, a nie tylko permanentnie postulowanym wymaga nowoczesnych, innowacyjnych rozwiązań systemowych. Stanowić one powinny podstawowe założenia dla konstruowania Planu Transportowego, będącego z jednej strony podstawowym dokumentem  kształtowania funkcjonowania i rozwoju systemu  publicznych przewozów zbiorowych z drogiej zaś, normą prawa miejscowego porządkującą w sposób systemowy i długofalowy  kwestie transportu  zbiorowego w mieście.
W rozważaniach referatu uwagę skupiono na kwestiach proceduralnych związanych
z tworzeniem Planu Transportowego, wynikających głównie z uwarunkowań prawnych oraz na wskazaniu istotnych dylematów dla opracowania tego dokumentu dla Radomia.
Plan Transportowy zgodnie z uregulowaniem ustawowym wypełniać powinien istotną rolę w kształtowaniu zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego w mieście. Zrównoważony rozwój publicznego transportu zbiorowego jest na gruncie ustawy o zbiorowym transporcie publicznym rozumiany jako (…)proces rozwoju transportu uwzględniający oczekiwania społeczne dotyczące zapewnienia powszechnej dostępności do usług publicznego transportu zbiorowego, zmierzający do wykorzystywania różnych środków transportu, a także promujący przyjazne dla środowiska i wyposażone w nowoczesne rozwiązania techniczne i środki transportu.[1]
Transport zbiorowy stanowi ważną część gospodarki miejskiej, zaś usługi przewozu znajdują się wśród podstawowych kompetencji władz miasta, które są zobowiązane do ich zapewnienia i sfinansowania.[2] Z punktu widzenia organizacji i zarządzania przewozami zbiorowymi w mieście ważną rolę pełni plan zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego zwany w ustawie Planem Transportowym. W tramach tego Planu organizator przewozów, którym w przypadku miasta jest prezydent, kształtuje rozwój transportu, organizację publicznego transportu zbiorowego oraz model zarządzania publicznym transportem zbiorowym. Funkcja ta jest wykonywana w praktyce bezpośrednio przez wyznaczony organ władz terytorialnych lub poprzez ustanowioną przez samorząd jednostkę – organizatora przewozów.
W rozważaniach skupiono uwagę na uwarunkowaniach tworzenia Planu Transportowego w  kontekście kształtowania zrównoważonego rozwoju transportu zbiorowego odnosząc te kwestie, w drugiej części opracowania, do  środowiska Gminy miasta Radomia.
1. Procedura tworzenia Planu transportowego
Plan Transportowy określa w szczególności:

  • sieć komunikacyjną miasta, na której jest planowane we przewozów o charakterze użyteczności publicznej,
  • ocenę i prognozy potrzeb przewozowych w mieście,
  • przewidywane finansowanie usług przewozowych,
  • preferencje dotyczące wyboru rodzaju środków transportu,
  • zasady organizacji rynku przewozów zbiorowych,
  • pożądany standard usług przewozowych w przewozach o charakterze użyteczności publicznej,
  • przewidywany sposób organizowania systemu informacji dla pasażera.

Plan ten w wersji projektu opracowuje organizator zaś uchwala go organ stanowiący samorządu – rada miasta. Dokument ten posiada status aktu prawa miejscowego i podlega ogłoszeniu. Informację o opracowanym projekcie planu transportowego ogłasza się
w miejscowej prasie, w Biuletynie Informacji Publicznej oraz w sposób zwyczajowo przyjęty, określając miejsce wyłożenia projektu planu transportowego oraz formę, miejsce i termin składania opinii dotyczących tego projektu, nie krótszy jednak niż 21 dni od dnia ogłoszenia.[3] Organizator rozpatruje opinie, a w przypadku uznania za zasadne wniosków w nich zawartych, dokonuje stosownych zmian w projekcie Planu Transportowego. Dokument ten może być, w zależności od uzasadnionych potrzeb, poddawany  aktualizacji.
Przy opracowaniu Planu Transportowego należy uwzględnić szereg uwarunkowań, które łączą ten dokument z programowaniem zrównoważonego rozwoju miasta.[4] Wśród nich możemy wymienić między innymi: stan zagospodarowania przestrzennego miasta, sytuację społeczno-gospodarczą, wpływ transportu na środowisko naturalne i ekologię miasta, potrzeby w zakresie zrównoważonego i trwałego rozwoju publicznego transportu zbiorowego w mieście, w szczególności potrzeby w zakresie usług przewozowych kierowane do osób niepełnosprawnych i osób o ograniczonej zdolności ruchowej oraz rentowność linii komunikacyjnych.
Konstrukcja oraz status prawny Planu Transportowego pozwalają wykorzystywać ten dokument jako jeden z instrumentów efektywnego zarządzania działalnością samorządu miejskiego, w tym w zakresie zadań publicznych komunikacji zbiorowej.[5] Dokument ten łączy wykonanie zadań transportowych w nim przewidzianych z innymi zadaniami gospodarki samorządowej. Tworzy tym samym możliwość prowadzenia spójnych, systemowych  i długofalowych działań władz miasta w sferze zrównoważonego rozwoju zbiorowego transportu publicznego.
Plan Transportowy zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 25 maja 2011roku, w sprawie szczegółowego zakresu planu zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego, określa szczegółowy zakres planu zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego”.[6] Zakres Planu Transportowego w podziale na część tekstową i graficzną przedstawiono w ujęciu tabelarycznym w tablicy 1.  – Charakterystyka planu transportowego.
Tablica 1.

Charakterystyka Planu Transportowego

Źródło: Opracowanie własne na podstawie: Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 25 maja 2011r. w sprawie szczegółowego zakresu planu zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego, Dz. U. z 2011r., Nr 5, poz.13

2. Diagnoza Układu drogowego i natężenia ruchu jako istotne wytyczne do opracowania planu transportowego Radomia
Radom jest czternastym co do wielkości miastem w Polsce, stanowiącym ważny węzeł komunikacyjny o znaczeniu regionalnym. W Radomiu krzyżują się drogi nr 7 północ-południe (Gdańsk-Kraków) i nr 12 wschód-zachód (Poznań/Wrocław-Lublin), również linia kolejowa łącząca Warszawę z Krakowem dzieli miasto. Oprócz lokalizacji terenów usługowo-handlowych, w mniejszym stopniu mieszkaniowych do dróg przylegają również tereny przemysłowe, w znacznej części objęte Radomską Podstrefą Tarnobrzeskiej Strefy Ekonomicznej EURO-PARK WISŁOSAN.
Radom jest doskonałym przykładem rozwoju przestrzennego miast. Widoczne fazy jego rozwoju decydują o jego unikalności. Intensywny rozwój przestrzenny Radomia zapoczątkowany w latach 60-tych ubiegłego wieku, a związany z lokalizacją i rozwojem nowych gałęzi przemysłu i wizją Radomia jako miasta 300-500 tysięcznego, prowadzony był zgodnie z przyjętym w planowaniu przestrzennym dla miasta układem pasmowo -krzyżowym.
System transportowy jest jednym z głównych elementów tego systemu, który po dokonaniu diagnozy stanu powinien być ujęty w Planie Transportowym, jako element konstytuujący strukturę funkcjonalno-przestrzenną miasta, którego funkcjonowanie w znacznym stopniu jest bezpośrednio uwarunkowane sprawnością powiązań transportowych. Istotnym ogniwem systemu transportowego jest konfiguracja sieci powiązań pomiędzy obszarami węzłowymi w mieście oraz ich powiązań z układem zewnętrznym – głównym elementem jest system drogowy wykorzystywany dla celów transportu indywidualnego i zbiorowego osób oraz transportu towarów.[7]
Diagnozy stanu istniejącego układu drogowego, natężenia i warunków ruchu, a także stanu technicznego dokonano w tablicy 2. Diagnoza stanu.
Tablica 2

Diagnoza stanu

Źródło: Opracowanie własne na podstawie: Planu Rozwoju Podstawowego Układu Drogowego miasta Radomia na lata 2011-2020, Miejska Pracownia Urbanistyczna w Radomiu, Miejski Zarząd Dróg i Komunikacji w Radomiu, Radom 2011, s.5-12.[8]

W ramach polityki przestrzennej miasta, kreującej pożądaną strukturę funkcjonalno – przestrzenną, silnemu rozwojowi podlegać będzie sieć ciągów komunikacyjnych, która stanowi szkielet efektywnego systemu transportu oraz obsługi obszarów zainwestowania miejskiego. Konfiguracja tego modelu ma zapewnić płynność ruchu oraz dostępność do zróżnicowanych środków transportu.

3. Spójność planu transportowego z dokumentami rozwoju jako wytyczna do jego opracowania na przykładzie Radomia
Opracowując Plan Transportowy dla miasta Radomia należy odnieść się do następujących opracowań i dokumentów strategicznych, takich jak:

  • Polityka Transportowa Państwa na lata 2006-2025,
  • Projekt Strategii Rozwoju Transportu do 2020 roku (z perspektywą do 2030),
  • Strategii Rozwoju Kraju w latach 2007-2015,
  • Planu Zagospodarowania Przestrzennego Województwa Mazowieckiego,
  • Strategii Rozwoju Województwa Mazowieckiego do roku 2020,
  • Strategii Rozwoju Miasta Radomia na lata 2008-2020,
  • Programu Ochrony Środowiska Województwa Mazowieckiego na lata 2007-2010
    z uwzględnieniem perspektywy do 2014r.,
  • Programu Ochrony Środowiska dla miasta Radomia na lata 2009-2012
    z uwzględnieniem lat 2013-2016,
  • Wieloletniego Programu Inwestycyjnego na lata 2007-2013,
  • Miejscowe Plany Zagospodarowania Przestrzennego.

W układzie tabelarycznym w tablicy 3. Opracowania i dokumenty strategiczne dokonano charakterystyki wybranych opracowań i dokumentów strategicznych z uwzględnieniem poszczególnych celów szczegółowych.
Tablica 3

Opracowania i dokumenty strategiczne

Wyszczególnienie Charakterystyka Cele szczegółowe i priorytety działania w odniesieniu do opracowania Planu Transportowego dla miasta Radomia
Polityka Transportowa Państwa na lata 2006-2025 jako dokument, w którym za podstawowy cel przyjęto poprawę jakości systemu transportowego i jego rozbudowę zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju, albowiem jakość systemu transportowego jest jednym z kluczowych czynników, decydujących o warunkach życia mieszkańców i o rozwoju gospodarczym kraju i regionów Cel 1 – poprawa dostępności transportowej i jakości transportu jako czynnik poprawy warunków życia
i usuwania barier rozwojowych gospodarki
Cel 2 – wspieranie konkurencyjności gospodarki miasta jako kluczowy instrument rozwoju gospodarczego
Cel 3 – poprawa efektywności funkcjonowania systemu transportowego
Cel 4- integracja systemu transportowego w układzie gałęziowym
i terytorialnym
Cel 5 – poprawa bezpieczeństwa prowadząca do radykalnej redukcji liczy wypadków i ograniczenia ich skutków
Cel 6 – ograniczenie negatywnego wpływu transportu na środowisko
i warunki życia
W odniesieniu do miasta Radomia największe znaczenie mają:
– radykalna poprawa stanu dróg wszystkich kategorii
– poprawa bezpieczeństwa w transporcie
– poprawa jakości transportu w miastach, w tym poprzez poprawienie konkurencyjności transportu publicznego wobec indywidualnego, poprawę warunków ruchu pieszego i rowerowego, ze szczególnym uwzględnieniem potrzeb osób niepełnosprawnych
Projekt Strategii Rozwoju Transportu do 2020 roku dokument, w którym za główny cel przyjęto : zwiększenie dostępności transportowej oraz poprawę bezpieczeństwa uczestników ruchu
i efektywności sektora transportowego poprzez tworzenie spójnego, zrównoważonego i przyjaznego użytkownikowi systemu transportowego
Stworzenie nowoczesnej i wydajnej infrastruktury transportowej miasta
integracja transportowa obszarów funkcjonalnych miasta-rozwój wewnętrznego sytemu transportowego poprawa jakości połączeń transportowych centrów
z zapleczem regionów
stworzenie efektywnych systemów przewozowych i sprawnego rynku transportowego- tworzenie kompletnej
i nowoczesnej sieci infrastruktury drogowej
Strategia Rozwoju Kraju w latach 2007-2015 jako podstawowy dokument strategiczny określa cele i priorytety rozwoju społeczno-gospodarczego Polski oraz warunki, które ten rozwój powinny zapewnić – głównym celem tego dokumentu jest podniesienie poziomu
i jakości życia mieszkańców kraju – miasta
Priorytet 1 – wzrost konkurencyjności
i innowacyjności
Priorytet 2 – poprawa stanu infrastruktury technicznej i społecznej
Priorytet 3 – wzrost zatrudnienia
i podniesienie jego jakości
Priorytet 4 – budowa zintegrowanej wspólnoty społecznej i jej bezpieczeństwa
Priorytet 5 – rozwój obszarów wiejskich
Priorytet 6 – rozwój regionalny
i podniesienie spójności terytorialnej
Plan Zagospodarowania Przestrzennego Województwa Mazowieckiego dokument, którego misją jest stworzenie warunków do osiągnięcia spójności terytorialnej oraz trwałego i zrównoważonego rozwoju województwa mazowieckiego, w tym miasta Radomia – poprawy warunków życia jego mieszkańców, stałego zwiększenia efektywności procesów gospodarczych i konkurencyjności regionu Cel 1 – zapewnienie większej spójności przestrzeni województwa i stwarzanie warunków do wyrównywania dysproporcji rozwojowych, poprzez:
rozbudowę
i modernizację infrastruktury transportowej i telekomunikacyjnej
wskazanie obszarów problemowych dla polityki regionalnej oraz określenie kierunków restrukturyzacji
Cel 2 – zapewnienie zrównoważonego
i harmonijnego rozwoju województwa poprzez zachowanie właściwych relacji pomiędzy poszczególnymi systemami
i elementami zagospodarowania przestrzennego, poprzez:
wzmocnienie wielofunkcyjności struktur przestrzennych wzrost bezpieczeństwa ekologicznego
Cel 3 – zwiększenie konkurencyjności regionu i poprawa warunków życia poprzez likwidację barier infrastrukturalnych oraz wzmocnienia międzynarodowych i krajowych korytarzy transportowych
Strategia Rozwoju Województwa Mazowieckiego do roku 2020 dokument, w którym przyjęto, że nadrzędny cel rozwoju Mazowsza stanowi wzrost konkurencyjności gospodarki i równoważenie rozwoju społeczno-gospodarczego
w regionie jako podstawa poprawy jakości życia mieszkańców
Strategia Rozwoju miasta Radomia na lata 2008-2020 dokument uwzględniający cele rozwoju w podziale na trzy sfery:
– społeczną
– gospodarczą
– przestrzenno-ekologiczną
Cel strategiczny odnosi się do stworzenia silnych powiązań subregionalnych między Radomiem i gminami znajdującymi się w obszarze jego oddziaływania tak aby tworzyły one spójną całość w zakresie komunikacyjnym i funkcjonalnym
z uwzględnieniem walorów środowiskowych i turystycznych
Program Ochrony Środowiska Województwa Mazowieckiego na lata 2007-2010 z uwzględnieniem perspektywy do 2014r. program, którego nadrzędnym celem jest doprowadzenie stanu środowiska do
w województwie mazowieckim do poziomu wymaganego przez Unię Europejską – zmniejszenie presji środków transportu na środowisko
Kierunki działania:
– ochrona przeciwhałasowa przy budowie nowych dróg i przebudowie istniejących szlaków komunikacyjnych
-wyprowadzenie ruchu tranzytowego
z centrum miast
– rozwój komunikacji miejskiej
– tworzenie warunków dla rozwoju ruchu rowerowego
Program Ochrony Środowiska dla miasta Radomia na lata 2009-2012 z uwzględnieniem lat 2013-2016 program zawierający ogólną charakterystykę środowiska przyrodniczego miasta Radomia, a także cele i kierunki działań w zakresie ochrony środowiska na następne lata
w perspektywie krótko-i długookresowej wraz z zestawieniem kosztów i źródeł finansowania poszczególnych zadań
Założenia:
– całościowe, zintegrowane planowanie rozwoju systemu transportu na terenie miasta Radomia
– zintegrowany system kierowania ruchem ulicznym
– budowa obwodnic drogowych miasta
– tworzenie stref z zakazem ruchu samochodów
– rozwój zintegrowanego systemu transportu publicznego
– polityka cenowa opłat za przejazdy zachęcająca do korzystania z systemu transportu publicznego
– organizacja systemu bezpiecznych parkingów na obrzeżach miasta łącznie z systemem taniego transportu zbiorowego do centrum miasta
– tworzenie systemu ścieżek rowerowych
-wprowadzenie preferencji dla pojazdów transportu publicznego poprzez: wydzielanie pasów ruchu, zezwalanie na wjazd do stref z zakazem ruchu samochodowego
– wprowadzanie nowych niskoemisyjnych paliw i technologii, szczególnie w systemie transportu publicznego i służb miejskich

Źródło: Opracowanie własne na podstawie: Prognozy oddziaływania na środowisko ustaleń Planu Rozwoju Podstawowego Układu Drogowego miasta Radomia na lata 2011-2020, Miejska Pracownia Urbanistyczna, s.9-15. [9]

Plan Transportowy dla miasta Radomia uwzględniający liczne dylematy powinien być przygotowywany zgodnie z wytycznymi zrównoważonego i trwałego rozwoju zbiorowego transportu publicznego, a także w odniesieniu do hierarchii kluczowych zadań inwestycyjnych klasyfikowanych w aspekcie wskaźników efektywności.
Cele i priorytety Planu Transportowego wynikające między innymi z polityki przestrzennej miasta zawartej w tak zwanym Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Radomia, powinny uwzględniać kierunki działania spójne z dokumentami i opracowaniami strategicznymi dotyczącymi transportu.[10] Na rysunku 1 przedstawiono uwarunkowania planistyczne dla opracowania Planu Transportowego.

Rys.1 Uwarunkowania planistyczne

Fig.1. Planning considerations

Na rysunku 2. przedstawiono przykładowy plan rozwoju podstawowego układu drogowego na tle docelowego układu komunikacyjnego  w Radomiu.

Rys. 2. Plan rozwoju podstawowego układu drogowego Radomia na tle docelowego układu komunikacyjnego

Fig.2. Development Plan for the basic road system of Radom on the background of the expected communication system

Celem strategicznym prawidłowo opracowanego Planu Transportowego jest między innymi stworzenie kompletnej i nowoczesnej sieci infrastruktury drogowej, umożliwiającej powstanie nowoczesnych systemów przewozów ładunków, zarówno w przewozach dalekobieżnych, jak i w zakresie logistyki miejskiej, służące zwiększeniu efektywności przewozów i obniżce kosztów, poprawie bezpieczeństwa ruchu, zmniejszeniu energochłonności pojazdów oraz zmniejszeniu kosztów kongestii na sieci dróg i ulic.

4. Wnioski
Konstrukcja oraz status prawny Planu Transportowego pozwalają wykorzystać ten dokument programowy jako jeden z instrumentów efektywnego zarządzania działalnością samorządu miasta w sferze zadań publicznych. Dokument ten po jego uchwaleniu, posiada status prawa miejscowego. Ranga ta umożliwia wykorzystanie jego postanowień do poprawy efektywności i konkurencyjności gospodarki miejskiej. Głównym założeniem Planu transportowego jest zrównoważony rozwój publicznego transportu zbiorowego, co zgodne jest z kierunkiem nakreślonym w europejskiej polityce transportowej.[11,12]] By założenie to możliwe było do osiągnięcia Plan ten powinien nie tylko porządkować zadania transportowe, ale również służyć spójności rozwoju miasta. Przewidziane w nim zadnia, w tym w zakresie publicznych przewozów zbiorowych stanowią część logistyki miasta, która kształtuje jakość życia jego mieszkańców oraz atrakcyjność inwestycyjną.
Spójność Planu Transportowego z innymi dokumentami programowania rozwoju miasta służyć powinna poprawie efektywności jego gospodarki.

Niniejszy artykuł został napisany w oparciu o referat pt. ‘’Dylematy zrównoważonego rozwoju zbiorowego transportu publicznego na przykładzie Radomia’’, który został wygłoszony podczas IX Konferencji Naukowo-Technicznej „Systemy Transportowe – Teoria i Praktyka”

Literatura:
  1. Art. 9 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (DzU z 2011r. nr 5 poz. 13 z późn. zm.).
  2. Art.7pkt.1 podpunkt 4 Ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (DzU z 2001 r. nr 142 poz. 1591 z późn zm.)
  3. Art. 10 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (DzU z 2010 r. nr  poz. z późn. zm.)
  4. Grad B., Ferensztajn-Galardos E., Krajewska R.: Uwarunkowania przepływu osób w miastach jako elementu logistyki miejskiej. Transport Miejski i Regionalny, Nr 12/2009, 15- 21.
  5. Grad B.: Zmiany organizacyjne w miejskim transporcie  zbiorowym na przykładzie Radomia . Transport Miejski i Regionalny, Nr 12/2009, s. 9-14.
  6. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 25 maja 2011r. w sprawie szczegółowego zakresu planu zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego, (DzU z 2011r., nr 5, poz.13).
  7. Grad B., Ferensztajn – Galardos E.: Organizacja usług miejskiej komunikacji zbiorowej i jej uwarunkowania jakościowe na przykładzie Radomia  – XV Międzynarodowa Konferencja „Komputerowe Systemy Wspomagania Nauki, Przemysłu i Transportu” TransComp 2011, Materiały konferencyjne, 2011, s.173
  8. Planu Rozwoju Podstawowego Układu Drogowego miasta Radomia na lata 2011-2020, Miejska Pracownia Urbanistyczna w Radomiu, Miejski Zarząd Dróg i Komunikacji w Radomiu, Radom 2011.
  9. Prognoza oddziaływania na środowisko ustaleń Planu Rozwoju Podstawowego Układu Drogowego miasta Radomia na lata 2011-2020, Miejska Pracownia Urbanistyczna.
  10. Piela C.: Zagrożenia funkcjonowania publicznego transportu zbiorowego. Autobusy,
    nr 11/2011, s.21-23. [10]
  11. Biała Księga – Transport w roku 2050, z podtytułem, Plan utworzenia jednolitego europejskiego obszaru transportu – dążenie do osiągnięcia konkurencyjnego
    i zasobooszczędnego systemu transportu.
    Bruksela, dnia 28.03.2011r., KOM(2011) 144 wersja ostateczna.{11}
  12. Dyr M.: Wizja europejskiego systemu autobusowej komunikacji miejskiej. Autobusy, nr 7-8/2011, s. 38-40.[12]
 O autorach:

Bożena Graddr nauk ekonomicznych, Zakład Logistyki i Marketingu w Instytucie Systemów Transportowych i Elektrotechniki na Wydziale Transportu i Elektrotechniki Uniwersytetu Technologiczno-Humanistycznego im. Kazimierza Pułaskiego w Radomiu.
Autorka lub współautorka ponad 150 publikacji i innych opracowań naukowych z zakresu ekonomiki transportu, restrukturyzacji prawno-własnościowej i finansowej przedsiębiorstw państwowych w procesie transformacji polskiej gospodarki, uwarunkowań funkcjonowania i transformacji sektora publicznego ze szczególnym uwzględnieniem znaczenia polityki regionalnej i partnerstwa publiczno-prywatnego w finansowaniu innowacyjności przedsiębiorstw i regionu.
Wykonawca projektów w zakresie restrukturyzacji własnościowej i ekonomiczno-finansowej przedsiębiorstw sektora MSP, w tym przedsiębiorstw transportu publicznego.
Autor i wykonawca projektów partnerstwa publiczno-prywatnego w gospodarce komunalnej. Koordynowanie projektów międzynarodowych w zakresie tworzenia koncepcji organizacji przewozów zbiorowych.

Ewa Ferensztajn – Galardos jest absolwentką Politechniki Radomskiej im. K. Pułaskiego, ukończyła studia doktoranckie w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie – w Kolegium Zarządzania i Finansów, od 2008 roku jest zatrudniona na stanowisku asystenta w Zakładzie Logistyki i Marketingu na Wydziale Transportu i Elektrotechniki Uniwersytetu Technologiczno – Humanistycznego im. K. Pułaskiego w Radomiu.
Jej zainteresowania naukowe koncentrują się na problematyce trwałego i zrównoważonego rozwoju uwzględniającego efektywność ekonomiczną, ekologiczną racjonalność i społeczną zasadność, a także na zagadnieniach dotyczących sfery organizowania i finansowania w odniesieniu do istoty budżetu zadaniowego, jako zmiany reorientacji z wydatkowania na zarządzanie publicznymi środkami pieniężnymi.
Jest autorką wielu artykułów poświeconych tematyce dotyczącej efektywności systemów transportowych, koncepcji rozwiązań organizacyjno – zarządczych w transporcie publicznym, finansowania sektora transportu oraz analizy zmian przewozu pasażerów i ładunków prowadzonej w ujęciu gałęziowym.