Podróże kształcą. Ta stara mądrość jest aktualna do dziś, szczególnie w zakresie interesujących rozwiązań w transporcie. Zapalony ITS-owiec nigdy nie przejdzie obojętnie obok ciekawych urządzeń telematyki transportu. W niniejszym artykule zapraszam Państwa w podróż po Rzymie – Wiecznym Mieście, w którym historia przeplata się z nowoczesnością.
Pierwsze znaki drogowe
Założone przez Romulusa w 753 r.p.n.e miasto rozwijało się w szybkim tempie i w czasach swojej świetności (VI w. p.n.e.) obejmowało obszar 2,7 mln. kilometrów kwadratowych, otaczając swoim zasięgiem cały obszar Morza Śródziemnego. Istotnym elementem rozwoju były wytyczane szlaki komunikacyjne. Budowane drogi umożliwiały rozkwit handlu, sprawne przemieszczanie legionów i szybkie przekazywanie informacji. Z czasem rzymskie drogi przekształciły się w ogromny system komunikacyjny. To wtedy pojawiła się potrzeba oznakowania szlaków komunikacyjnych. Millarium, czyli kamienie milowe ustawiane były przy drogach
zgodnie z milą rzymską, która wynosiła 1478,5 m. Kamień milowy był okrągłą kolumną o solidnej, prostokątnej podstawie wbitej w ziemie mniej więcej o 60 cm. Sama kolumna miała 1,50 m oraz 50 cm średnicy. Razem cała konstrukcja ważyła prawie 2 tony[1]. Wskazywały on odległość do centralnego kamienia milowego miliarium aureum, który został umieszczony na Forum Romanum przy świątyni Saturna w 20 roku p.n.e. Stąd powiedzenie „wszystkie drogi prowadzą do Rzymu”. Uważny czytelnik domyśla się zapewne, że millarium zawdzięczamy także pojęcie kamieni milowych określających punkt odniesienia lub ważne wydarzenie, stosowane w zarządzaniu projektami.
Zatłoczenie
Według raportu TomTom stolica Włoch jest na 14 miejscu pod względem zatoczenia (dla przypomnienia Warszawa jest na 2 miejscu). Mimo to ruch uliczny jest dużym problemem, szczególnie dla arterii otaczających światowej klasy zabytki. Burmistrz miasta Ignazio Marino zamierza wprowadzić w otoczeniu Koloseum strefę bez samochodów, które przyczyniają się do przyśpieszonego niszczenia zabytków oraz (i może przede wszystkim) utrudniają swobodne przemieszczanie się turystów. Z ciekawostek, jakie można zauważyć podróżując po mieście to powiększona komora sygnalizatora wyświetlającego czerwone światło oraz trójstanowe sygnalizatory dla pieszych. Sygnalizatory te wyposażone są w światło żółte, którego komora na niektórych skrzyżowaniach służy do prezentowania czasu, jaki pozostał do zapalenia się sygnału czerwonego.
Komunikacja miejska i informacja dla pasażerów
System komunikacji miejskiej jest dobrze rozwinięty. Linie autobusowe i tramwajowe oraz dwie linie metra (trzecia linia jest aktualnie w trakcie budowy) zapewniają sprawne poruszanie się po mieście. Dla turystów szczególnie atrakcyjne jest poruszanie się metrem, gdyż stacje zlokalizowane są w pobliżu najważniejszych zabytków, takich ja np. Muzea Watykańskie, Koloseum, Piazza del Popolo, Circo Massimo, Fontanna di Trevi.
Wielką sztuką w Wiecznym Mieście jest umiejętność korzystania z komunikacji autobusowej. Mało szczegółowe rozkłady jazdy, w których nie uwzględniono godzin odjazdów autobusów, a także brak jakiejkolwiek informacji wewnątrz pojazdu może sprawiać trudności w poruszaniu się po mieście i przyczynić się do wydłużonego oczekiwania na przystanku. Miejscowym rytuałem jest „łapanie” autobusu. Kierowca zbliżając się do przystanku rozgląda się czy jest
zapotrzebowanie na przewóz, tzn. czy ewentualny pasażer pomacha ręką lub wyjdzie na ulicę. Wykonanie powyższych czynności niestety nie daje gwarancji, że autobus się zatrzyma. Pomimo tych kilku uniedogodnień, poruszanie po mieście jest w miarę sprawne.
W samym sercu Rzymu można zauważyć System Informacji Pasażerskiej prezentujący godziny odjazdów na wyświetlaczy ustawionych w otoczeniu niektórych przystanków komunikacji miejskiej. Rozwiązanie to znacznie ułatwia poruszanie się po mieście.
Literatura:
[1] http://www.romanum.historicus.pl, „Drogi rzymskie”, 26.28.2013
Galeria:
O autorze:
Krzysztof Modelewski – doktorant na Wydziale Transportu Politechniki Warszawskiej, na specjalności Telematyka Transportu. Od 2007 r. związany z realizacją projektów ITS. Uczestnik kursów z zakresu UML, Java EE (EJB 3, JPA 2, Spring Framework, JSF 2), FIDIC, administrowania sieciami informatycznymi (kurs CCNA) oraz Architektury FRAME. Członek Komitetu Technicznego nr 17 „Pojazdów i Transportu Drogowego” oraz CEN 278 WG 13 „Architecture and Terminology”. Prowadzi pierwszy w Polsce wykład w pełni opisujący aspekty związane z Europejską Architekturą Inteligentnych Systemów Transportowych FRAME.
